De wereld van Agnetha is uit een overvloed aan details opgebouwd. Haar beelden stralen uitbundigheid uit waarbij ze kleur en ornament in het geheel niet schuwt. En toch slaagt ze erin, ondanks die overdaad aan beeldende informatie, ons bij de les te houden en tot de essentie van haar beelden te brengen. De werken van Agnetha doen op sommige aspecten aan dot-paintings van Aboriginals denken. Ook hier zijn vele gekleurde stippen en figuratieve motieven kenmerkend. Inhoudelijk stellen ze droom-ervaringen weer en zijn ze min of meer te beschouwen als een soort landkaart die plaatsen van religieuze betekenis en hun onderlinge verband weergeeft. 

Wat wil Agnetha ons vertellen? We herkennen maskers, dieren en totems. Is de kunst van Agnetha Tribale kunst? Deze benaming wordt doorgaans aan kunstvoorwerpen en artefacten gegeven die door leden van een inheemse bevolkingsgroep gemaakt werden en vertegenwoordigt niet alleen een materiële waarde, maar geeft de verzamelaar een extra wereld, een extra dimensie. Is het die extra dimensie waar Agnetha naar op zoek is? 

Naast tribale kenmerken verwijst Agnetha in haar werken ook vaak naar zaken die ze via tv-programma’s en andere media oppikt. Deze associaties lijken in eerste instantie haast diametraal tegenover het tribale aspect te staan, maar wanneer Metejoor en Koen Wauters als masked singers opduiken, lijkt de cirkel juist perfect rond. Mogen we deze wereld van de media met zangers en acteurs als equivalent beschouwen wat voor Aboriginals een magische droomwereld is?